Welkom in het land van de glimlach

Hoi lieve familie, vrienden en collega’s,

Het begin is gemaakt. De eerste dagen in Bangkok zitten er alweer op. Morgen reizen we door naar Birma/Myanmar. Het is daarom tijd voor een update van onze Familie Expeditie. We nemen jullie in deze blog eerst mee in de laatste dagen thuis voor ons vertrek en natuurlijk geven we jullie een inkijkje in onze eerste Thailand ervaringen. 

Het leed dat inpakken heet
De voorpret van een vakantie is natuurlijk hartstikke leuk. Alleen de vakantiestress neemt toe op het moment dat je je backpack gaat inpakken. Al een paar weken lagen er stapeltjes kleding klaar. Maar als deze stapeltjes dan echt in je backpack moeten, ga je nadenken: “heb ik dat wel echt nodig?” of “zal ik toch nog maar een extra shirt meenemen?”. Uiteindelijk moeten alle spullen voor ons vieren in 2 backpacks passen. De komende 100 dagen zullen, naast onze kinderen, onze backpacks onze vertrouwde reisbuddies zijn, die we veel moeten meesjouwen en vaak opnieuw moeten inpakken. Dus we willen én kunnen niet te veel meenemen. Met een strenge maar complete inpaklijst zijn we aan de slag gegaan. Deze lijst zorgde er enerzijds voor dat we niets vergaten, maar anderzijds ook dat we streng voor onszelf moesten zijn. We pakken alleen de hoogstnodige dingen en meest praktische kleding in. En alle kleding moet lichtgewicht, compact en snel te wassen/drogen zijn. Alle ijdelheid hebben we dus aan de kant gezet; dit keer nemen we geen stapel mooie jurkjes, polo’s, extra paar schoenen en fijne strandhanddoeken mee. Ook de buggy laten we thuis. We kiezen ervoor om een Tula peuter rugdrager mee te nemen voor Hidde. Ook weer compact en lichtgewicht. En dat geldt ook voor het speelgoed voor Joni en Hidde. Veel kunnen we niet meenemen. Alles moet in één klein rugzakje passen dat Joni zal dragen. Natuurlijk moeten de knuffels mee. Verder gaan een etui met wat pennen, stiften en potloden, kleurboekjes, kleine leesboekjes en kleine autootjes mee. That’s it. Daar zullen ze het mee moeten doen. Uiteindelijk zijn we daags voor vertrek bepakt en bezakt. We zijn tevreden en wachten af wat de weegschaal op het vliegveld gaat aangeven. 

Ready to go
De laatste werkdag zit er voor ons allebei op. Joni en Hidde hebben traktaties uitgedeeld tijdens hun uitzwaaifeestjes op het kinderdagverblijf. De spullen zijn gepakt. Ons huis is opgeruimd en schoon. Ons konijn is weggebracht naar zijn vakantieadres. We hebben alle broers en zussen en een heleboel vrienden gedag gezegd. De koelkast en vriezer hebben we zo goed als leeggegeten… ja, dan weet je het zeker: we’re ready to go! Afgelopen donderdagochtend was het dan echt zover. Het was een koude ochtend: we moesten krabben. Dat zullen we voorlopig niet meer meemaken. En dan na een kopje koffie/thee in de Wilgendreef, brengen onze beide ouders ons naar Düsseldorf Airport. We leveren daar direct onze bagage in en zijn benieuwd hoeveel kilo de weegschaal aangeeft. En we zijn blij verrast dat we maar 13,0 en 14,2 kilo in onze backpacks hebben zitten. En dat voor ons viertjes incl. een Deryan peuter-slaaptentje voor Hidde. Ik zeg: netjes gedaan! Natuurlijk hebben we bij ons vertrek wel onze lange broeken, shirts met lange mouwen, vestjes en dichte schoenen aan. Deze winterse kleding verdwijnt straks onderin onze backpacks in de hoop dat we het zo min mogelijk nodig hebben. En dan is het, na een laatste kopje koffie en de laatste speelminuten met de opa’s en oma’s, echt tijd om afscheid te nemen. De laatste knuffels en kusjes gaan gepaard met een kleine traan en de liefdevolle wijze woorden “zorg goed voor elkaar, let goed op elkaar en kom heelhuids terug”. Dat gaat vast goed komen! Zwaaiend en 1000x omkijkend gaan we door de douane. Tot over 100 dagen!

Vliegen: the Emirates experience
We vliegen met Emirates van Düsseldorf naar Dubai in 6,5 uur en van Dubai naar Bangkok in 6 uur. Beide vluchten vliegen we met de grote A380. Wat een mega vliegtuig. Dat zo’n ding überhaupt in de lucht kan blijven hangen. We hebben perfecte stoelen. Aan comfort geen gebrek. We zitten net voor het muurtje van de keuken. Dus we genieten van extra beenruimte, die door Joni en Hidde tijdens de eerste vlucht naar Dubai als speelruimte wordt gebruikt. Allebei hebben ze een geweldige Emirates knuffel en een kleurboekje met potloden gekregen. Dat doet het altijd goed. Als de lampen uitgaan gaan we allemaal slapen. Gelukkig werkten de kinderen goed mee. En dan zijn we voor ons gevoel toch vrij snel in Dubai voor een overstap van 3 uur. Fijn om even de benen te strekken en rond te rennen. Even de energie eruit. Maar daarna begint dan toch het wachten en ploffen we op een bankje in een barretje. En dan mogen we naar de gate. Daar lijkt alles vlotjes te verlopen. Soepeltjes stapt iedereen het vliegtuig in. Maar dan… dan duurt het 1,5 uur voordat we opstijgen. Het was letterlijk metertje voor metertje file rijden op het vliegveld. Het schoot totaal niet op en de kinderen moesten al die tijd in de gordel blijven zitten. We moesten dus alle zeilen bijzetten om de kinderen te entertainen. Uiteindelijk is het dan toch onze beurt om op te stijgen. Joni valt al snel in slaap. Hidde geeft zich daarentegen niet over aan zijn vermoeidheid. Het lukt hem niet zijn diepe slaap te vatten. Hij komt niet verder dan een paar kleine hazenslaapjes. En wakker is bij Hidde ook echt wakker, hij heeft geen zitvlees. En dan duurt 6,5 uur lang. Dus we hebben heel wat rondjes door het vliegtuig gelopen om hem af te leiden. Tsja… Vervolgens stappen we met een jetlag uit het vliegtuig; de zomerse hitte voelen we direct op ons afkomen. Heerlijk! Ons avontuur is begonnen. 

Winter in Bangkok
We trappen onze reis af met een kleine week Bangkok. Even acclimatiseren en herstellen van onze jetlag. De thermometer geeft de eerste paar dagen overdag ‘slechts’ 28C aan (i.p.v. 34/35C) en ’s nachts koelt het af naar maar 20C (i.p.v. 25/26C). Voor ons is het heerlijk. De mensen in Thailand vinden het koud en vinden dit een strenge winter. Sinds afgelopen maandag zijn de temperaturen weer aan het stijgen tot zo’n 32C en in de nachten koelde het amper af. Met de dag werd het heter, en dus ook zweteriger. Maar daar zullen we aan moeten wennen, want in Myanmar en Laos zullen we nog hogere temperaturen gaan meemaken. 

Op en top genieten
We namen ons voor de eerste dagen rustig aan te doen. Wij hebben Bangkok al eerder gezien, dus we hadden geen echte afvinklijst van dingen die we dit keer wilden zien/doen. Alles wat we doen is mooi meegenomen. Maar van ons voornemen is weinig terecht gekomen. We hebben enorm veel gedaan in Bangkok. We genieten allemaal enorm. We zijn hele dagen buiten. De kinderen genieten enorm en kijken hun ogen uit. Joni wil alles zelf lopen; en we lopen echt flink wat kilometers per dag. En Hidde vindt de draagzak prima. Af en toe eventjes eruit om benen te strekken en rond te rennen en daarna gaat hij – over het algemeen – zonder tegensputteren terug in de draagzak. De dagen verlopen dus redelijk soepeltjes, maar ’s avonds is dat wat anders. Dan is het vaak een worsteling om Hidde in slaap te krijgen. We wisten niet dat hij het woordje “wakker” al kon zeggen, maar daar zijn we nu wel achtergekomen. Hij heeft het meeste last van een jetlag. Maar ondanks de voor hem eigenlijk te korte nachten staat hij de volgende ochtend toch vrolijk op. Toch hopen wij dat hij snel gewend is aan de nieuwe tijdzone. 

Na 6 nachten Bangkok kunnen we veel afstrepen: Wat Arun, Wat Saket, het Koninklijk Paleis, Wat Pho, de grote Chatuchak weekendmarkt, boottochtjes, tuktuk ritjes, de bekende Co van Kessel fiets- en boottocht, spelen in speeltuinen twee stadsparken, eten en borrelen op de Khao San Road en Rambuttri Street en de markt in Chinatown. Zo gaaf dat we zoveel hebben gezien en gedaan. Dit hadden we van te voren niet durven dromen. Bangkok: you hate it or you love it. We love it. Maar in vergelijking met 2013 zie je nu helaas minder eetstalletjes op straat en helaas wel nog meer taxi’s, tuktuk en Chinesen. Daarmee gaat de charme van de stad iets verloren. Maar dat zal de pret niet bederven.

Thailand is het land van de glimlach. En dat klopt: iedereen is hier zo vriendelijk en gastvrij. En aan positieve aandacht voor de kinderen geen gebrek. Dat zorgt ervoor dat wij ook met een grote glimlach op ons gezicht rondlopen. We hebben genoten van onze eerste week. En gaan vol positieve energie onze reis vervolgen in Myanmar. 

Wist je dat…
- … het oprollen van je kleding de beste manier is om je backpack in te pakken. Je bespaart op deze manier veel ruimte en je kleding komt ook minder gekreukt uit je tas. 
- … de tasorganizers Eagle Creek Pack-it Specter Cubes ideaal zijn om je spullen geordend in je backpack mee te nemen. Wij hebben allemaal ieder onze eigen kleur cubes. Zo zien we in één oogopslag waar wiens kleren zitten. 
- … het woordje ‘Wat’ tempel betekent. 
- … een groot deel van de taxi’s in Bangkok roze is. Als we een taxi nemen mogen we van Joni alleen maar een roze taxi uitkiezen. 
- … Wat Saket een tempel is die boven op een berg ligt. Een klim van zo’n 300 traptreden. Joni had er zin in en ging fluitend naar boven. Maar we zijn nog geen 10 seconden boven en mevrouw moet naar de wc. En laat er nou op de top van de berg geen wc zijn. Dus Wouter en Joni konden zonder ook maar even van de tempel en het uitzicht over de stad genoten te hebben, in alle haast naar beneden lopen. Ze zouden terug naar boven komen. Maar na een paar stappen, was mevrouw moe. Ze ging op een bankje zitten en viel meteen in slaap. 
- ... Hidde iedere buddha, hond, poes, auto en bus die hij ziet benoemd en naar elke boot die voorbij komt zwaait. In zo’n drukke stad betekent dat dus dat Hidde volop aan het buurten is en zijn armspieren flink traint.
- ... Joni het liefst de hele dag gebakken garnalen eet en Hidde geen genoeg krijgt van bananen en jackfruit.

PS: het uploaden van foto’s wil niet vlotten. De wifi-verbinding lijkt niet sterk genoeg te zijn. Dus foto’s volgen hopelijk later. 

PS2: Voor iedereen die carnaval gaat vieren; HEEL VEEL PLEZIER. Wij gaan het jaarlijkse feestje missen en zullen aan jullie denken. 

Warme groetjes uit Bangkok,
Wouter, Myrtille, Joni en Hidde