It’s more fun in the Philippines

Hoi lieve volgers,

Jullie hebben nog een laatste reisverslag van ons tegoed. De laatste 3,5 week van ons avontuur hebben we nog 3 fantastische eilanden van de Filipijnen mogen ontdekken. Stuk voor stuk ware paradijsjes. Een perfecte afsluiting van onze Familie Expeditie Verhagen. 

Waarom naar de Filipijnen?
Wij houden van Azië; en in het bijzonder van Zuidoost-Azië! Die regio heeft ons hart gestolen. Maar de Filipijnen is wel een vreemde eend in de bijt in Zuidoost-Azië. We krijgen daarom ook regelmatig de vraag: waarom kiezen jullie na Thailand, Myanmar en Laos voor de Filipijnen? Vooropgesteld, onze 4e bestemming was geen gemakkelijke keuze. Allerlei landen passeerden de revue: Taiwan, China, Indonesië, Vietnam. En toch is het de Filipijnen geworden. Uiteindelijk bleven de bevlogen verhalen van Elma (de zus van onze schoonzus Suzanne) en Marnix, die hun droom hebben verwezenlijkt door een beach resort op te zetten op Palawan, door onze hoofden spoken. En die verhalen gaven de doorslag: het werd de Filipijnen. Nu we – relatief gezien – zo dichtbij in de buurt zijn, willen we dit paradijsje ook met eigen ogen zien. Of zoals een toepasselijk Aziatisch spreekwoord luidt: “It’s better to see something once, than to hear about it a thousand times”. 

Achteraf kunnen we zeggen dat de Filipijnen echt onwijs veel moois te bieden heeft. Maar het is echt totaal anders dan Thailand, Myanmar en Laos. Wellicht komt dat doordat de Filipijnen het enige katholieke land in Azië is. Dit is een erfenis van de bijna vier eeuwen durende overheersing van de Spanjaarden. Ongeveer 80% van de inwoners is rooms-katholiek, 15% is aanhanger van protestantse of andere christelijke kerkgenootschappen en zo’n 5% is moslim, voornamelijk soenniet en op de zuidelijke eilanden. Ter vergelijking: de bevolking van Thailand, Myanmar en Laos is overwegend boeddhistisch (respectievelijk ongeveer 95%, 89% en 70%). En toch zijn we het volkomen eens met de slogan van het Department of Tourism: ‘It’s more fun in the Philippines’. Waarom? Lees hieronder (en ons vorige verhaal) alles over onze Filipijnse avonturen, de mooiste plekken, stranden, tours, bezienswaardigheden en meer!

Bohol: van chocolade heuvels tot spookdiertjes
Vanuit Manilla vertrekken we met het vliegtuig naar Bohol. Bohol is een heerlijk eiland met één van ‘s werelds meest unieke landschappen: de Chocolate Hills. Vanuit het vliegtuig spotten we deze gekke grasheuvels al. Later in de week zullen we nader op eilandverkenning gaan. Eerst gaan we lekker genieten van ons fijne hotel direct aan het witte zandstrand Alona Beach van het schiereiland Panglao. ’s Avonds steekt het hotel de barbecue en pizzaoven aan. Met onze blote voeten in het zand en een koud biertje en cocktail in de hand genieten we van een lekkere maaltijd en prachtige zonsondergang. En ondertussen spelen Joni en Hidde lekker in het zand. Hidde en Wouter spelen zelfs een potje voetbal met een nieuwsgierige, voorbijkomende hond. De volgende ochtend begint zoals de dag gisteren is geëindigd: met blote voeten in het zand genieten we van ons ontbijt en vele verse fruit. Ananas en mango blijven favoriet en het kan niet snel genoeg gaan voor Hidde. Wat hebben we het toch slecht.

Maar Bohol heeft veel meer te bieden dan het strandleven. Daarom gaan we een dag met een taxi op pad om het eiland te verkennen. Zo leeft op Bohol ‘s werelds kleinste primaat: de tarsier ofwel het spookdiertje. Een bezoek aan Bohol is niet compleet als je niet naar het Bohol Tarsier Sanctuary bent geweest. Zo gezegd, zo gedaan. Onder begeleiding van een gids gingen we in de jungle op zoek naar het spookdiertje. En ja hoor! We hebben ze gespot. Joni vond het kleine diertje met grote ogen en draaiende kop helemaal geweldig. Maar jeetje, wat is het toch moeilijk om je mond te houden en zachtjes te doen als je mega enthousiast bent. Daarna rijden we door naar twee uitkijkpunten over de Chocolate Hills. Ruim 1200 heuvels van zo’n 50 meter hoog liggen verspreid over het landschap. Ze zijn grotendeels begroeid met gras, maar tijdens het droge jaargetijde (maart en april) droogt dat uit waardoor het bruin wordt. Vandaar de naam. Helaas is het voorjaar natter geweest dan normaal waardoor de heuvels nu eigenlijk nog te groen zijn voor de tijd van het jaar. Maar desondanks blijft het een bijzonder schouwspel. Na een lunch op een drijvend restaurant op de Loboc rivier in de jungle bezoeken we nog een vlindertuin, rijden we over de kronkelende weg dwars door het Bilar Man-Made Forest en bezoeken we een oude kerk en andere overblijfselen uit de Spaanse koloniale tijd.

Chillen op Siquijor
Siquijor is het perfecte eiland om een paar dagen te relaxen. Ons hotel ligt aan een fenomenaal strand met heel veel palmbomen. Aan hangmatten ook geen gebrek. Echt heerlijk chillen! Maar dan moet je wel in de hangmat komen… En laat dat nou juist voor Joni heel lastig zijn. Ze klimt er aan de ene kant in en rolt er direct aan de andere kant weer uit. Hilarisch! Ze blijft het proberen, aan doorzettingsvermogen geen gebrek. Uiteindelijk vindt ze haar plekje en geniet ze van het schommelen in een hangmat. 

Natuurlijk gaan we ook het eiland verkennen. Met een tricycle, een soort brommer met zijspan, met chauffeur gaan we op pad. We zitten met z’n viertjes opgevouwen in de zijspan. Stuiterend crossen we het eiland over. Comfort nul, maar wat hebben we een lol! Gelukkig is het eiland vrij compact en zijn de ritjes tussen de bezienswaardigheden kort. We zien witte stranden, groene rijstvelden en mooie landschappen. We stoppen ook bij een natuurlijke fish spa. De kleine visjes kunnen de voetjes van Myrtille wel waarderen. Ook nemen we een plons bij de prachtige, blauwgroene Cambugahay Falls. Voor de locals zijn onze blonde kids hier weer de grootste attractie. 

’s Avonds drinken we drankjes op het strand en maken we met Joni en Hidde diertjes met de gevonden schelpen, stenen en stukjes koraal. Zo mooi dat de natuur genoeg te bieden heeft als speelgoed. Eén avond proosten we het glas extra: Wouter krijgt bericht van de makelaar dat zijn appartement in Uden is verkocht. Zo snel en zo fijn! 

The place to be in de Filipijnen: Palawan
Na Siquijor reizen we door naar Palawan. Palawan is dé reden voor onze reis naar de Filipijnen, want Palawan is het eiland van Elma en Marnix en hun zoontje Stan. Hun droomplek Duli Beach Resort ligt in het uiterste noorden van het eiland op zo’n 6 uur rijden van Puerto Princesa. Ze hadden ons graag hun verblijf persoonlijk laten zien. Maar Elma is hoogzwanger en Duli Beach is te ver van een ziekenhuis verwijderd. Daarom verblijven ze de laatste weken van de zwangerschap in de hoofdstad. We ontmoeten elkaar daarom in Puerto ’s avonds in een pizzeria. We smullen samen een aantal big pizza’s. De kinderen maken kleurplaten en spelen samen met Cars-autootjes. We kletsen volop. We delen wederzijds al onze reisavonturen. De uren vliegen voorbij. Wat een gezelligheid.

En dan is het 27 april. Heel Nederland viert feest vanwege Koningsdag en de nationale dresscode is oranje. Ondanks de grote afstand doet Myrtille een beetje mee aan dit Nederlands volksfeest. Gekleed in een knaloranje zwemvest verkent ze per boot de ondergrondse rivier in het Puerto Princesa Subterrenean River National Park. Het hoogtepunt is door de duisternis dobberen over de langst bevaarbare ondergrondse rivier ter wereld. De rivier heeft een lengte van 8,2 kilometer; tijdens de excursie doe je alleen de eerste 1,5 kilometer aan. De tour biedt een mooi schouwspel van bijzondere rotsformaties en we worden in de grot vergezelt door vele zwaluwen en vleesmuizen. Al met al niet super spectaculair, maar een leuke afwisseling was het zeker. En eerlijk is eerlijk: het was ook fijn om alleen een dagje op pad te gaan zonder kinderen erbij. En ondertussen hebben Wouter en de kinderen zich prima vermaakt in het zwembad en aan de bar van het hotel. 

El Nido: het eindstation van onze reis
En dan gaan we naar onze laatste bestemming van onze reis: El Nido in het noorden van Palawan. Bij verkiezingen van de mooiste eilanden ter wereld staat het langgerekte Palawan steevast hoog genoteerd. En dat is meer dan terecht! Bij aankomst in de hoofdstad Puerto Princesa denk je misschien nog ‘mwah‘, maar als je richting het noorden gaat, veranderd dat gevoel snel. Na een lange rit vanuit Puerto Princesa komen we aan in het kleine dorpje El Nido Town. 

El Nido wordt omgeven door hoge karstbergen. Het strand van de stad is zeker niet het mooiste strand van het land. En de grijze, smerige, overvolle ‘betonnen jungle’ in centrum zorgt ook niet voor een goede eerste indruk. De stad is gelukkig ook niet de reden dat je naar El Nido komt. De indrukwekkende omgeving is dat wel. 

We blijven in totaal 11 nachten in de regio van El Nido. De eerste drie nachten verblijven we in een hotel net ten noorden van het stadscentrum. Vervolgens gaan we twee nachten naar Duli Beach Resort, de plek van Elma en Marnix. En we sluiten onze Familie Expeditie Verhagen af met een minivakantie van 6 nachten in een villa aan het Corong Corong Beach ten zuiden van het stadcentrum.  

De Bacuit Archipel: een paradijs op aarde 
El Nido is de perfecte uitvalsbasis om de adembenemende Bacuit Archipel te ontdekken. De archipel is dé reden dat Palawan meermaals is uitgeroepen tot mooiste eiland ter wereld. Een bootexcursie door dit oogverblindende paradijs is dus een absolute ‘must’ in El Nido. Simpelweg worden er vier standaard eilandtours aangeboden: A, B, C en D. 
 
Na de goede verhalen willen we in ieder geval graag route A en C doen. We starten met route A. Na lang wikken en wegen of we de kinderen mee moeten nemen, besluiten we het gewoon te doen. En dus stappen we met z’n vieren aan boord van een bangka, een traditionele Filipijnse boot. We varen door een fascinerend mooi landschap met een kraakheldere azuurblauwe zee, met honderden spectaculaire met jungle bedekte karstbergen en met verlaten Robinson Crusoe-eilandjes met hagelwitte strandjes. De natuur is hier van ongekende schoonheid, echt paradijslijk! Onderweg stoppen we bij een aantal prachtige plekken. Bij de Big en Small Lagoon stappen Wouter en Myrtille over op een kajak om de lagunes al peddelend te verkennen. Het is met geen woorden te omschrijven, zo mooi! Ondertussen blijven Hidde en Joni op de boot waar ook de vers gevangen vis op een barbecue wordt bereid voor de lunch. Ook bij de Secret Lagoon gaan Wouter en Myrtille van de boot. We moeten een klein stukje zwemmen, zelfs door een klein gat in de rotsformatie heen. Daarna zien we een mooie omsloten lagune. Eenmaal terug bij de boot, zagen we dat Hidde ziek was geworden en heel verdrietig was. Hij zag witjes, zweette enorm, moest overgeven en had buikpijn. Had hij last van zeeziekte, had hij iets verkeerd gegeten, had hij te veel snoepjes van de bootmannen gehad, was de hitte hem te veel geworden, of vond hij het niet fijn om samen met Joni achter te blijven op de boot? Geen idee. Maar met een ziek, ontroostbaar kindje aan boord blijven, was voor niemand op de boot leuk. Dus beslissen we dat Myrtille samen met Joni en Hidde de excursie afbreekt; Wouter maakt de tour wel af. De bootmannen kunnen vanwege ‘medical issues’ een speedboat regelen, die ons drietjes ophaalde en terugbracht naar de haven van El Nido. In de haven stond een arts klaar om Hidde na te kijken. Die kon natuurlijk niets vinden. Myrtille en de kinderen keren met een tricycle terug naar het hotel. Daar was Hidde weer vrolijk en opgewerkt. ’s Avonds besluiten we de overige eilandtours niet meer samen met de kinderen te doen. Dan maar om de beurt een excursie te maken. Ook leuk en relaxed!  

Een oase van rust in Duli Beach
En dan gaan we naar Duli Beach. Na alle verhalen van Elma en Marnix gaan we hun paradijsje nu écht zien. Duli Beach is echt buiten de gebaande paden. Auto’s kunnen er niet komen. Dus pakken we een tricycle. Ze zijn duidelijk voor kleine, slanke, fijngebouwde Aziaten gemaakt en niet voor westerse toeristen met lange benen. Iets wat dubbelgevouwen zitten we met z’n vieren én al onze bagage in zo’n wagentje. Alleen de weg naar Duli Beach toe is al prachtig. Je doorkruist via slingerende en hobbelige wegen kilometerslange jungle. Door de flinke regenbui van de avond ervoor kan onze tricycle niet alle modderige heuvels opkomen. Dus moeten we allemaal uitstappen en naar boven lopen, om vervolgens weer in te stappen en als een soort achtbaanritje naar beneden te sjezen. En dan ineens ben je bij Duli Beach. En ja, het is echt een waar paradijsje! Het 2 kilometer lange zandstrand van Duli Beach is mooi, breed en leeg en aan palmbomen geen gebrek. 

Het resort van Elma en Marnix is de enige accommodatie bij Duli Beach. Hun bungalows liggen direct aan het strand en hebben allemaal oceaanzicht. Het is eenvoudig (geen stroom en maar beperkt water en internet), maar alle basisvoorzieningen zijn aanwezig, alles is comfortabel en schoon en het eten en drinken in de bar is lekker. Het is een prefecte locatie om een paar dagen te relaxen in rust en stilte, zonder alle drukte van de stad en toeristen op andere stranden en eilanden. Je hoort alle geluiden van de natuur. Vanuit je bed hoor je ’s nachts de oceaan golven en ’s ochtends word je wakker van de opkomende zon en ontwakende, zingende diertjes. Overdag doen we vrij weinig. We schommelen, luieren in een hangmat, lezen boeken en tijdschriften, spelen spelletjes, maken strandwandelingen en spelen met schepjes, emmertjes, schelpen en stenen in het zand. Joni en Hidde spelen ook nog met een lokale familie, die ook een middagje komt genieten van dit prachtige strand. Ondanks dat Elma en Marnix er niet zijn, genieten we van de persoonlijke benadering op hun resort. Het personeel is op de hoogte van ons avontuur en wil van alles weten over onze reis. Ze vinden het ook leuk om met Joni en Hidde te spelen. We zijn blij dat we naar Duli Beach zijn geweest. Even één zijn met de natuur was een heerlijke ervaring. De oase van rust heeft onze innerlijke batterij opgeladen. 

Snorkelen met zeeschildpadden en anemoonvisjes
De laatste dagen in El Nido genieten we van onze villa aan Corong Corong Beach. We bezoeken de versmarkt van El Nido Town. We lopen door kleine straatjes en zien hoe de lokale inwoners hier wonen, leven en werken. We pakken een tricycle voor een sunset drankje bij een strandbar bij Marimegmeg Beach. Maar bovenal zijn we veel bij ons hotel. We hebben het zwembad vaak voor ons alleen. Er zijn weinig andere gasten. Dus Joni en Hidde kunnen lekker bommetjes springen en volop spetteren in het zwembad. En elke avond komen bij onze villa de gekko’s van ca. 25 cm lang tevoorschijn. Hidde noemt ze “makkers” (als afkorting van salamander) en probeert de typische gekkogeluiden na te doen. 

Natuurlijk boeken Myrtille en Wouter allebei nog een eilandtour door de Bacuit Archipel. Myrtille boekt een combi tour van route C en D met veel tijd om te snorkelen. Wat een paradijselijke tour! De snorkelplekken zijn geweldig. Zo zwemt ze een half uur lang met twee zeeschildpadden mee, ziet ze al snorkelend kleurrijk koraal en vele tropische vissen. En hoe gaaf is het om anemoonvisjes, ofwel clownvisjes net als in de film Finding Nemo, in het echt te spotten! In één woord: WOW! Voor de lunch gingen we aan anker bij een onbewoond eiland. Eindelijk een beetje een Expeditie Robinson gevoel. Met onze bootmannen maken we zelf ons vuur om rijst te koken en om onze vers gevangen vis te bakken. Ook slurpen we vers gekapte kokosnoten leeg. En natuurlijk gebruiken we de bosjes als toilet. Wouter doet een dag later tour C. Opnieuw stapt hij aan boord van een bangka en vaart naar de witste stranden en onbewoonde eilanden. Onderweg maakt hij een stop voor een wandeling door tropisch regenwoud en over de karstbergen met scherpe punten. Aan het eind van de middag is het dan heerlijk om met een biertje in je hand op een zandstrand bij te komen van alle mooie indrukken. De Bacuit Archipel is echt een aards paradijs. Een ábsoluut hoogtepunt van elke Filipijnen-reis. 

Aan al het goede komt ook weer een eind
Tijdens de laatste week in El Nido begint steeds meer het besef te komen dat onze avontuurlijke reis bijna is afgelopen. We praten veel over wat we allemaal meegemaakt hebben en kijken foto’s vaker terug. Onze bezoeken aan Bangkok en Myanmar lijken bijvoorbeeld alweer zo lang geleden. Tegelijkertijd zijn onze herinneringen nog zo super levendig en kunnen we alle geuren, kleuren, geluiden en smaken zo voor de geest halen. 

En dan zit het er echt op, onze Familie Expeditie Verhagen. We beseffen ons dat deze 100-daagse reis waarschijnlijk een ‘once in a lifetime experience’ is geweest. Onze backpacks zitten voor het leven gevuld met prachtige herinneringen. We sluiten ons avontuur af met een terugvlucht naar Düsseldorf. Op 11 mei werden wij warm onthaald door een welkomstcomité op het vliegveld. Wat fijn om weer herenigd te zijn met onze families en vrienden. We zijn iedereen die ons gesteund en gevolgd heeft in aanloop naar en tijdens onze reis enorm dankbaar. 

Wist je dat…
- … wij de Filipijnse keuken enorm tegen vonden vallen na al het verrukkelijke eten in Myanmar, Thailand en Laos.
- … Wouter en Joni overal waar we gaan zitten meteen hun slippers uitdoen. Niets is fijner dan op blote voeten lopen. 
- … het vliegen met de kinderen enorm soepel is gegaan. Ze zijn echte ervaringsdeskundigen. Ze weten precies hoe het eraan toe gaat op het vliegveld en in het vliegtuig. 
- … Joni een super goede hulp is op het vliegveld. Ze draagt haar rugzakje goed zelf. Ze wil de bagagekarren duwen. En ze wil altijd onze backpacks van de lopende banden afhalen. 
- … Hidde bij iedere paspoort- en ticketcontrole automatisch zijn mooiste glimlach laat zien.
- … snoepkont Joni bij aankomst op het vliegveld altijd meteen vraagt of we donuts gaan kopen.
- … Wouter op Duli Beach 2x een auto heeft moeten helpen met het losduwen van auto’s die vast waren gelopen in het losse zand. En dat hij daarmee de onderkant van z’n voeten heeft verbrand door het hete zand.
- … Hidde zich in El Nido in de badkamer van de hotelkamer had opgesloten door het slot dicht te draaien. 
- … wij in al die 100 dagen slechts één keer onze jas aangetrokken hebben, namelijk tijdens een fietstochtje door Luang Prabang in Laos. Verder hebben onze jassen altijd onderin onze backpacks gezeten. 
- … we Rama Tours enorm dankbaar zijn voor het mede uitstippelen van onze droomreis. We zijn blij dat we van te voren alle accommodaties hebben vastgelegd. Dat gaf zoveel rust en bespaarde ons zoveel tijd. 
- … we het jammer vinden dat onze Familie Expeditie Verhagen erop zit, maar het is ook super fijn om alle thuisblijvers weer in goede gezondheid te zien en knuffelen. 

Lieve reisgroetjes,
Wouter, Myrtille, Joni en Hidde