Puur en mystiek Myanmar
1 maart 2018 - Hsipaw, Myanmar
Terwijl jullie in Nederland de komende dagen zitten te bibberen van de kou met gevoelstemperaturen tot -18C, zaten wij eergisteren in Mandalay in de schaduw bij een (te) ijskoud zwembadje weg te zweten met een (gevoels)temperatuur van rond de 40C. Tsja, verschil moet er zijn. Een verschil van bijna 60C. Wij kunnen ons op dit moment nauwelijks iets voorstellen van die extreme kou in Nederland. Waarschijnlijk komen de ijsklontjes in ons drinken het dichtst in de buurt van jullie kou. Dus wij drinken hier nog lekker een koud pilsje, een ijskoude cola of een koude cocktail in plaats van warme chocomelk met slagroom. En bij elk ijsklontje zullen we aan jullie denken.
Mystiek en verrassend Inle Lake
Centraal in Myanmar ligt tussen de bergen het Inle Lake. Een meer dat bekend staat om zijn unieke éénbenige roeiers, drijvende tuinen en op palen gebouwde huizen. Twee dagen gaan we aan boord van een lange, smalle schuit. Helaas zijn het allemaal motorbootjes. De herrie van de boten is toch wel een klein smetje in deze mooie omgeving. De boten passen niet in het idyllische landschap. Maar ondanks dat is het er echt heel erg mooi en bijzonder. Vanuit de boot zagen we mooie vergezichten over de uitgestrekte wateroppervlakte. Ook varen we door enkele dorpjes met paalwoningen, tempels en kloosters. We stoppen bij diverse lokale ambachtelijke ateliers, zoals een zilversmid, een ijzersmid, een sigarenfabriekje, een zijden- en lotusweverij. Alles wordt nog met de hand op traditionele wijze gemaakt. Je waant je terug in de tijd. De tweede dag brengen we een bezoek aan In Dein. Wat was dat een verrassing. De boottocht er naartoe was al geweldig. In een soort Indiana Jones of Crocodile Dundee landschap vaar je over een slingerende rivier met van bamboehout gemaakte smalle dammetjes erin om het hoogteverschil te overbruggen. Wouter paste met z’n hoed perfect in het plaatje. Aan de waterkant wassen hele families zich. Ook een enkele waterbuffel zwemt rond om af te koelen. Na een tochtje van 45 minuten komen we bij In Dein aan. Een tempelcomplex met ruim 1000 pagodes. Sommige zijn erg vervallen, andere zijn recent gerestaureerd. Met name de originele, vervallen pagodes zijn prachtig. Dit bezoekje was echt een kers op de taart.
Doktersbezoekje
Wouter had sinds de Golden Rock nogal last van maag- en darmproblemen. Onze eigen Nederlandse medicijnen hielpen niet en ook het kruidenmiddeltje dat we van onze gids hadden gekregen, zette geen zoden aan de dijk. Na 5 volle dagen was Wouter er wel klaar mee. Dus vroegen we bij het Inle Lake onze gids om hulp. Onze gids zei: “Okay, let’s go and see a doctor. I will bring you to the best clinic in town”. Dus met hoge verwachtingen gingen we met een brommertaxi naar de kliniek. Eenmaal daar moeten we eigenlijk enorm lachen. De kliniek was niet meer dan een gebouwtje van 3x3 meter. De ingang was direct de wachtkamer én de apotheek. Achter een klein muurtje was de behandelkamer. Na een paar minuten was Wouter aan de beurt. Er lagen een hoop spuiten op een rijtje klaar. Gelukkig geen spuit voor Wouter. Hij mag wel plaatsnemen op de behandelbank en zijn hartslag wordt gemeten. “No worries, you’re a strong man! You will life long! I give you some medicines.” En na 15 minuten staat hij weer buiten met 3 soorten pillen en extra zakjes ORS. En de komende dagen moet hij een dieet van mineraal water en witte rijst volgen. Dit doktersconsult kostte maar liefst 8000 Kyat inclusief alle medicijnen; of te wel maar €4,80. Nou, een bonnetje hebben we niet nodig voor onze zorgverzekering. Eenmaal in het hotel checken we even via google wat voor pillen we hebben meegekregen. Een antibioticum, een medicijn tegen prikkelbaar darm syndroom en iets tegen misselijkheid. Maar... eind goed, al goed. Want binnen 24 uur was Wouter van al z’n klachten af.
Crossen in Bagan
Na het Inle Meer gingen we door naar Bagan. Het is dé plek in Myanmar die je gezien moet hebben. Wat Bagan zo bijzonder maakt is dat hier duizenden tempels staan. In een redelijk klein gebied vind je hier ruim 2000 boeddhistische tempels, stoepa’s en pagodes. Deze cijfers zijn al indrukwekkend maar als je dit met je eigen ogen aanschouwt is het nog veel indrukwekkender! We genieten van al dit archeologisch schoon op verschillende manieren. Overal waar je kijkt zie je tempels, tempels en nog eens tempels. De eerste dag laat een chauffeur ons per auto de belangrijkste hoogtepunten zien en sluiten we de dag net voor zonsondergang af met een ritje op een paardenkar. De volgende dag verkennen we te voet de omgeving rond ons hotel. En de twee daaropvolgende dagen huren we e-bikes: elektrische scooters met een maximale snelheid van 40 km/u. Echt toffe dingen. Met de e-bikes leggen we heel wat kilometers af. Zowel via de weg als ‘off road’ via allerlei zandweggetjes. Onderweg komen we de mooiste tempels tegen. En ieder uur veranderen de kleuren van de tempels. Zo prachtig. De kinderen genoten volop van de ritjes op de e-bikes. Joni zat voorop bij papa. Ze praatte vol enthousiasme aan een stuk door en wilde zo hard mogelijk crossen. Hidde zat bij mama op de rug in de draagzak en lachte bij ieder hobbelig weggetje. Tot hij in slaap sukkelde van al dat gehobbel. In Bagan is het echt enorm stoffig en droog. Het is zo droog dat alle rivieren en beekjes die we zien, helemaal droog staan. Kurk droog. Er is geen druppel water te bekennen. Het lijkt wel een woestijngebied. Tijdens het crossen met de e-bikes is het dus soms flink stof happen. Zeker op de bumpy roads als een auto, pick-up of toeristenbus je inhaalt. Ook slippen onze achterbanden regelmatig weg in het losse zand. Het lijkt wel alsof we meedoen aan de Dakar Rally. Gelukkig gaat alles goed en zijn we niet onderuit geschoven.
Myanmar feet
Joni zegt elke avond: “mijn voeten zijn kei smèrrig”. En dat klopt. Onze voeten hebben het in Myanmar zwaar te verduren. Bij alle tempels, stoepa’s en pagodes moet je op blote voeten lopen. Soms loop je door het stoffige zand, soms over schoongeveegde maar brandend hete tegels, soms over scherpe steentjes en keien. Het gevolg: “Myanmar feet”. Vieze voeten met afgebroken teennagels en aardig wat eelt. Maar ja, ze zijn ondertussen wel stof-, steentjes-, hitte- en stoot-proof.
Bye bye puur en mystiek Myanmar
Ondertussen zit onze eerste maand erop. Oké, februari is natuurlijk een erg korte maand. Maar hoe je het wendt of keert, de tijd gaat snel. Ruim een kwart van onze Familie Expeditie Verhagen zit er alweer op. Dat betekent ook dat het einde van onze rondreis door Myanmar in zicht is. We hebben nog maar 3 nachtjes te gaan. Daarna gaan we terug naar Bangkok om vanuit daar in zuidelijke richting te vertrekken naar enkele eilanden. Myanmar is een prachtig - maar ook erg vies en stoffig - land en alle dingen die we hebben gezien zorgden voor een unieke ervaring. Maar we kijken nu wel uit naar de zee, het strand, iets lagere temperaturen en een rustiger programma.
Wist je dat...
- ... Myrtille en Joni bij Inle Lake allebei een mooie zilveren ring hebben gekocht.
- ... Myrtille haar nieuwe ring al na 2 dagen kwijt was en daarom de hele hotelkamer en alle spullen doorzocht heeft op zoek naar de ring.
- ... Wouter opnieuw voor Myrtille op z’n knieën is gegaan met een ring. De held had de ring van Myrtille teruggevonden in zijn rugzak, haha. Hoe die daar in terecht is gekomen, geen idee.
- ... we bij het hotel in Bagan voor het eerst in 2 weken weer kaas hebben bij het ontbijt. Hidde zag de kaas en begon te stuiteren van enthousiasme; “Ja! Kaas! Meer!”
- ... Hidde daarna zelfs de lichtgele blokjes boter aanzag voor kaasblokjes en deze in één keer in z’n mond stopte.
- ... de tempels in Bagan niet voor lange Europeanen zijn bedoeld, ze zeggen de hele tijd tegen Wouter “mind your head”.
- ... we in de omgeving van Monywa meerdere niet toeristische grottempels hebben gezocht en ook hier moesten we flink bukken wilden we ons hoofd niet stoten.
- ... er een verschil is tussen een pagode, stoepa en een tempel. Een pagode is een gebeds- of offerplaats met één of meerdere boeddhabeelden erin. Een pagode is toegankelijk. Een stoepa daarentegen niet. Deze klokvormige bouwwerken zijn massief; je kunt er dus niet in. Een tempel lijkt op een pagode maar heeft vier ingangen en je kunt binnenin een ommetje maken.
PS: Foto’s houden jullie nog tegoed. De wifi-verbinding is niet sterk genoeg om foto’s te uploaden.
Lieve groetjes,
Wouter, Myrtille, Joni en Hidde
Wat is het weer een leuk verhaal om te lezen! En fijn dat jullie zo genieten!
Succes met de volgende trip en we kijken met plezier uit naar jullie verhalen!
De groeten aan iedereen (speciaal aan Joni enHidde ) van opa en oma
We reizen met jullie mee op deze manier en kijken uit naar het volgende verslag.
Weer veel plezier bij de volgende etappe.
Wat een reis........Geniet ervan en fijn dat Wouter zich weer beter voelt.!
Op naar jullie volgende avontuur.
Geniet ervan met zijn allen.
Groetjes